เนื้อเรื่อง
ในปี 1402 องค์ชายจูตี้นำกองทัพเข้ายึดวังหลวงชิงบัลลังก์จากฮ่องเต้เจี้ยนเหวินแล้วปราบดาภิเษกตนเองขึ้นเป็นฮ่องเต้หย่งเล่อ
แต่ฮ่องเต้หย่งเล่อเกรงว่าเหล่าขุนนางจะยังคงมีความจงภักดีต่ออดีตฮ่องเต้เจี้ยนเหวินจึงมีราชโองการให้สังหารขุนนางในรัชสมัยฮ่องเต้เจี้ยนเหวินทั้งหมดทิ้ง
"ซุนรั่วเวย" บุตรสาวของขุนนางในรัชสมัยฮ่องเต้เจี้ยนเหวินได้รับการช่วยเหลือจากทหารทำให้รอดชีวิตจากการกวาดล้างมาได้ นางถูกเลี้ยงดูโดยกลุ่มคนที่ยังจงรักภักดีต่ออดีตฮ่องเต้เจี้ยนเหวิน
กระทั่งเวลาผ่านไป 10 ปี ซุนรั่วเวยและพวกพ้องเดินทางมายังเมืองหลวงเพื่อเฝ้ารอโอกาสในการลอบสังหารฮ่องเต้หย่งเล่อ!!!
ซุนรั่วเวย (ทังเหวย)
• บุตรสาวขุนนางที่แบกรับความแค้นของคนในตระกูลเอาไว้ ซุนรั่วเวยเติบโตมาท่ามกลางเหล่าเด็กกำพร้า นางกลายเป็นสนมของจูจานจี ความเมตตาของจูจานจีทำให้ซุนรั่วเวยละทิ้งความแค้นและช่วยเหลือเขาในยามลำบาก จักรพรรดินีซุน
จูจานจี (จูย่าเหวิน)
• โอรสองค์โตของรัชทายาทจูเกาจื้อ จูจานจีมีไหวพริบที่เฉียบขาดและมีความเมตตา เขาเป็นหลานชายคนโปรดที่ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากจูตี้มาก แม้จูจานจีจะรู้ตัวตนของซุนรั่วเวยแต่เขารู้สึกถูกใจและรับนางมาเป็นสนม จักรพรรดิเซฺวียนเต๋อ
หูซ่านเสียง (เติ้งเจียเจีย)
• น้องสาวของซุนรั่วเวยที่แยกจากกันตั้งแต่ยังไม่รู้ความโดยรัชทายาทจูเกาจื้อช่วยชีวิตนางเอาไว้ หูซ่านเสียงจำเรื่องราวในวัยเด็กไม่ได้ นางเป็นขุนนางสตรีตั้งแต่อายุยังน้อยและปรารถนาบุรุษที่มีความทะเยอทะยาน
จูตี้ (หวังซูฉี)
• ฮ่องเต้หย่งเล่อแห่งราชวงศ์หมิงที่ชิงบัลลังก์มาจากพระนัดดา จูตี้เป็นโอรสองค์ที่สี่ของฮ่องเต้หงหวู่ (จูหยวนจาง) เขาเป็นฮ่องเต้ที่ความเด็ดขาดไร้ปราณี สิ่งที่เกรงกลัวที่สุดคือการที่ทายาทร่วมสายโลหิตมาแย่งชิงบัลลังก์ไป จักรพรรดิหย่งเล่อ
จูเกาจื้อ (เหลียงกวนหัว)
• รัชทายาทในรัชสมัยฮ่องเต้หย่งเล่อ จูเกาจื้อเป็นบิดาของจูจานจี เขาเป็นองค์ชายที่มีความอ่อนโยนต่างจากบิดา ด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนแอจูเกาจื้อจึงมักเกรงว่าตนเองอาจถูกปลดออกจากตำแหน่งรัชทายาทได้ทุกเมื่อ จักรพรรดิหงซี